Φύγε βάσανο από μένα, φύγε δε σ’ αντέχω πια

γιατί μ’ έχεις μαραζώσει, αχ, τη δόλια μου καρδιά.

 

Κι από τα γλυκά σου χείλη, πέφτει αθάνατο νερό

και σου ζήτησα λιγάκι και δε μου ‘δωσες να πιω.

 

Από τα ψηλά μπαλκόνια, πέφτω για να σκοτωθώ

ω! αγάπη μου φωνάζεις, πιάστε την την αγαπώ!

 

Έμαθα πως μ’ αγαπούσες, τώρα μ’ απαράτησες

από το Θεό να το βρεις, όπως με κατάντησες