Μια φορά και έναν καιρό ήταν σ’ ένα χωριό ένας χότζας, ο οποίος είχε δύο άσπονδους εχθρούς. Πιάνουν μια μέρα τον χότζα και τον βάζουν μέσα σ’ ένα τσουβάλι και πηγαίνουν να τον πετάξουν στη θάλασσα. Λίγο παρακάτω, βλέπουν δύο άτομα να μαλώνουν. Αφήνουν το τσουβάλι κάτω και πηγαίνουν να τους χωρίσουν. Τότε περνάει ένας τσομπάνης από το σημείο και βλέπει το τσουβάλι να κουνιέται. Το ανοίγει και λέει:

-Χότζα, τι κάνεις μέσα στο τσουβάλι;

-Να πατριώτη, θέλουν να με κάνουν με το ζόρι πρόεδρο και εγώ δεν θέλω.

-Γιατί χότζα να μη θέλεις; Άσχημα είναι;

-Θέλεις να αλλάξουμε και να γίνεις εσύ πρόεδρος;

-Θέλω, απαντά ο τσομπάνης.

-Τότε δώσε μου τα πρόβατά σου και μπες εσύ μέσα στο τσουβάλι. Όταν θα έρθουν να σε πάρουν, να λες ότι θέλεις να γίνεις πρόεδρος. Και αυτοί θα σε κάνουν.

Καλά, λέει ο τσομπάνης και μπαίνει στο τσουβάλι. Το κλείνει ο χότζας, παίρνει τα πρόβατα και φεύγει. Σε λίγο έρχονται οι άλλοι δύο να πάρουν τον χότζα. Ακούνε να τους φωνάζει μέσα από το τσουβάλι:

-Θέλω να γίνω πρόεδρος. Θέλω να γίνω πρόεδρος.

-Τι λέει αυτός; Εμείς δεν τον θέλουμε στο χωριό, να τον κάνουμε και πρόεδρο;

Συνεχίζουν το δρόμο τους, μέχρι που φτάνουν στη θάλασσα όπου τον πατάνε μέσα να πνιγεί.

Μετά από μερικές ημέρες, συναντάνε τον χότζα να βόσκει πρόβατα. Τον ρωτούν:

-Χότζα, εμείς σε πετάξαμε στη θάλασσα, πως βγήκες; Που βρήκες τα πρόβατα;

-Εκεί που με πετάξατε, στο βυθό της θάλασσας, είχε μαύρα και άσπρα προβατάκια. Τα μάζεψα και συγκέντρωσα ένα κοπάδι. Θέλετε να πάμε να σας δείξω να μαζέψετε και εσείς;

-Ναι, απαντούν.

-Θα πάμε αύριο αλλά θα βάλετε πέτρες στις τσέπες σας για να φτάσετε στο βυθό.

-Εντάξει απαντούν και φεύγουν.

Την επόμενη μέρα συναντιούνται στο σημείο που δώσανε ραντεβού. Λέει ο χότζας:

-Τι χρώμα προβατάκια θέλεις να βγάλεις εσύ;

-Μαύρα, απαντά.

-Τότε θα βουτήξεις από εδώ.

-Εσύ, τι χρώμα θέλεις;

-Λευκά, απαντά ο άλλος.

-Εσύ θα βουτήξεις από την άλλη μεριά.

Βουτάνε αυτοί, με τις πέτρες που είχαν στις τσέπες τους πάνε κατευθείαν στο βυθό και πνίγονται. Έτσι, ο χότζας τους εκδικήθηκε με το ίδιο νόμισμα.

Κι αυτοί ζήσανε και εμείς με τα παραμύθια μείναμε.