Κέντρο Πολιτιστικής Ανάπτυξης

Το βλέπεις κείνο το βουνό, που ‘ναι ψηλό απ’ τ’ άλλα;

Εκεί ‘ναι πύργος γυάλενος με κρυσταλλένιο τζάμι,

εκεί κοιμάται μια ξανθιά, μιας χήρας θυγατέρα.

Πώς να την εξυπνήσουμε, να της το πω φοβούμαι.

-Ξύπνα καημένη Αναστασιά, ξύπνα καημένη χήρα,

ξύπνα ν’ ανάψεις τη φωτιά, να σβήσεις το λυχνάρι,

γιατί μας πήρε η χαραυγή, το δόλιο μεσημέρι.

Παν’ τα πουλάκια για βοσκή, οι λυγερές στις βρύσες,

ξύπνα, καημένη Αναστασιά.