Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος,

μες στο νερό του αυλακιού, ήτανε ξαπλωμένος (δις).

Δεν κλαίω τη λαβωματιά, δεν κλαίω και το βόλι,

μον’ κλαίω που με αφήσανε, οι σύντροφοι μου όλοι (δις).

Για σύρε Δήμο μου πιστέ, στην δροσερή πηγή μου,

και φέρε μου κρύο νερό, να πλύνω την πληγή μου (δις).

Κάτω στο Σαραντάπορο, πέφτουν πολλά κανόνια,

τα ρίχνουν ελληνόπουλα, παιδιά ανδρειωμένα (δις).

Παύλος Μελάς κι αν πέθανε, τ’ αδέλφια του θα ζήσουν,

αυτά θα πολεμήσουνε, την καταχνιά να σβήσουν (δις).


                         ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος (δις),

και στην πηγή του αυλακιού, ήτανε ξαπλωμένος (δις).

Εσύ ρε φίλε μου πιστέ, για φέρε μου λίγο νερό (δις),

φέρε λίγο κρύο νερό, να πλένω την πληγή μου (δις).

Σταλαγματιά το αίμα μου, για σε πατρίς το χύνω (δις),

να ‘χεις τη δόξα και τιμή, να λάμπεις σαν τον ήλιο (δις).

Παύλος Μελάς κι αν πέθανε, τ’ αδέλφια του θα ζούνε (δις),

αυτά θα πάρουν την Τουρκιά και θα την μοιραστούνε (δις).