Απορώ Μακεδονία, πως βαστάς υπομονή,

και πως βλέπεις τα παιδιά σου μέρα νύχτα στη σφαγή (δις).

Τι να κάνω η καημένη που ‘μαι αλυσόδετη,

και δεν είμαι ελευθέρα για να σύρω το σπαθί (δις).

Αυτό το μαύρο το σπαθί μου είναι ανάγκη να βαφεί,

απ’ το αίμα των εχθρών μας η Ελλάς να δοξαστεί (δις).

Του Αλεξάνδρου η πατρίδα πάντα είναι ελληνική,

των εχθρών μας η ελπίδα ψεύτικη είναι κι ας χαθεί (δις).

Στην Ανατολή και Δύση έτρεχε σαν αστραπή,

τ’ όνομά της να κηρύξει, ποία είναι αυτή η γη (δις).

Μη φοβείσθε Μακεδόνες και δεν είστε μοναχοί,

τρεις χιλιάδες Ευζωνάκια έρχονται για βοηθοί (δις).

Στέρια* – στέρια βασταχτείτε τ’ Αλεξάνδρου τα παιδιά,

στους εχθρούς ν’ αντισταθείτε με ελληνική καρδιά (δις).

Του Αλεξάνδρου η πατρίδα πάντα είναι ελληνική,

των εχθρών μας η ελπίδα ψεύτικη είναι κι ας χαθεί (δις).