Τέσσερα χρόνια στο στρατό, στη Σμύρνη και στο μέτωπο

κανείς δεν ήρθε να με δει, κανείς απ’ τους δικούς μου

συγγενείς και εξάδερφους μου.

Μόνο μια νέα π’ αγαπώ κι αυτή μον’ γράμμα στέλνει

μυστικά μου παραγγέλνει.

Παιδί μ’ στα ξένα πως περνάς, πως τα πορεύεις και δε μιλάς

πως στρώνεις και κοιμάσαι και εμένα συλλογάσαι.

Στρώνω την κουβερτούλα μου καημένο που ‘χει καρδούλα μου

στρώνω και δεν κοιμάμαι και εσένα συλλογάμαι.

Παίρνω την κουραμάνα μου, την τρύπια καραβάνα μου

και στη γραμμή με βάζουν προσοχή, με διατάζουν

βάλε βρε μάγειρα φαΐ, βάλε φασόλια και ζουμί

να φάνε τα φανταράκια, τα όμορφα παλικαράκια.