Κάποτε, όταν ο Χριστός και οι μαθητές του περπατούσαν στη γη, πήγαν σ’ ένα χωριό. Βρίσκουν μια γυναίκα να κάθεται σε μια καρέκλα στο χαγιάτι του σπιτιού της και τη ρωτούν:

-Γυναίκα, που είναι το σπίτι που προέδρου;

Εκείνη, αφού το σκέφτεται λίγο, σηκώνει αργά-αργά με το ζόρι το πόδι της και λέει:

Ε, εκεί κάτω θα πάτε και θα το βρείτε.

Πηγαίνουν παρακάτω και συναντούν έναν άνδρα. Τον ρωτάνε:

-Συγνώμη, που είναι το σπίτι που προέδρου;

-Ακολουθείστε με λέει. Και τους οδηγεί αμέσως στο σπίτι του προέδρου.

-Μπορούμε να έχουμε λίγο νερό;

-Αμέσως, απαντά αυτός και τρέχει στο πηγάδι και τους φέρνει να πιουν νερό.

Έπειτα, γυρίζει και λέει στους μαθητές του ο Χριστός:

-Βλέπετε αυτόν τον άνδρα; Θα παντρευτεί εκείνη τη γυναίκα.

-Μα γιατί κύριε, ρωτούν οι μαθητές του. Αυτό είναι άδικο.

-Έτσι πρέπει να γίνει για να επιβιώσουν και οι τεμπέληδες, απαντά ο Χριστός.

Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.