Ιδιαίτερη κλίση και ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο παιχνίδι παρουσιάζουν τα κορίτσια. Επιλέγεται η παίκτρια που θα κάνει τη «μάνα», η οποία έχει ένα δακτυλίδι ανάμεσα στις παλάμες της. Όλες οι παίκτριες κάθονται στη σειρά με τις παλάμες των χεριών τους κολλημένες μεταξύ τους και σε διάσταση μπροστά. Η «μάνα» τραγουδά τους στοίχους:

«Που ‘ν’ το, που ‘ν’ το δακτυλίδι,

να το να το, το δακτυλίδι,

το δακτυλίδι εγώ γυρεύω,

το δακτυλίδι εγώ θα βρω».

Ή

«Που ‘ν’ το, που ‘ν’ το δακτυλίδι,

ψάξε, ψάξε δε θα το βρεις,

δε θα το βρεις, δε θα το βρεις,

το δακτυλίδι που ζητείς».

Η «μάνα» περνά τα χέρια της ανάμεσα από τις παλάμες της κάθε παίκτριας, αφήνοντας το δακτυλίδι σε μία από αυτές. Στη συνέχεια η «μάνα» ρωτά κάποια παίκτρια: «που είναι το δακτυλίδι;». Αν η παίκτρια καταλάβει ποια το έχει και το βρει (συνήθως από τις γκριμάτσες των υπολοίπων), κερδίζει και κάνει αυτή τη «μάνα».